Artık sebeplerim, sonuçlarım bu dünyaya sığmıyor. Savunmama gelince, sebebim yok ki bahanem olsun. Bahanem yok ki savunmam olsun.
Nazan Bekiroğlu, Mücella
Aşk, sanırdım benden öğrenilecekti. Mahkeme-i Kübra'da bütün aşklardan tek başıma sorumlu tutulacağımı sanırdım. Meğer aşkın sernamesi teslimiyet, ben sernameyi atlamışım.
Nazan Bekiroğlu, Mücella
Anlamanın sonu merhamet, onun da sonu affetmektir.
Nazan Bekiroğlu, Mücella
Şimdi ey bezirgân, suçu suçluya ödetmeli masuma değil. Bu yüzden ben bir isimden ibaret kalsam bile, ölsem bile, kalsam bile, bir isim bile kalmasa benden geriye. Sen o ismi unutma. Unutmak affetmektir. Aşkın olduğu yerde açılmaz affın kapıları. Oysa kalbim tanık sen beni affettin.
Nazan Bekiroğlu, Mücella
İnsan yüzü çabuk değişmez. Eğer bir yüz bu kadar değişmişse demek araya fark edecek kadar uzun zaman girmiştir.
Nazan Bekiroğlu, Mücella
Ölüm ara renkleri iptal eder.Nazan Bekiroğlu, Mücella
Ölüm ara renkleri iptal eder.Nazan Bekiroğlu, Mücella
Koca bir dağ annem suretinde karşıma dikildi.Azgın bir sel olup taştı yoluma.
Nazan Bekiroğlu, Mücella
Benim acım dindiyse dinmeyecek acı yoktur
Nazan Bekiroğlu, Mücella
Tahtımın kenti Viyana bahtımın da kentiydi.
Nazan Bekiroğlu, Mücella
En yakıcı aşktan geri dönmek , en basit bir evliliği bozmaktan daha az hasar verirdi.
Nazan Bekiroğlu, Mücella
"Benim de senden öncem yoktu" diyesim var. Lâkin benim senden önce bir hayatım gercekten yoktu.
Nazan Bekiroğlu, Mücella
O kadar yabancı geldi ki ona bir zamanlar kendisinin olan bu yüzler, şu an, şimdi ölse, hangi yüzü taşıyan bir kendisi onu karşılasın dilerdi? Hayatının hangi devresine dönmek ve orada ebedi kalmak isterdi? Bir cevap bulamadı. Hayatının "işte burası! bu!" diyeceği bir zamanını işaret edemedi. "Kocadım artık" dedi. Direnmedi.
Nazan Bekiroğlu, Mücella
İyi de affa değer olanı zaten herkes affeder. Asıl af, affa lâyık olmayanı da affetmek değil mi?
Nazan Bekiroğlu, Mücella
İyi de affa değer olanı zaten herkes affeder. Asıl af, affa layık olmayanı da affetmek değil mi? Tıpkı vicdan gibi. Onu kaybetmeye en fazla hakkımız olduğu anda koruyabildiğimiz şey değil miydi vicdan?
Nazan Bekiroğlu, Mücella
Daha fazla mücadele etmedin. Mücadele Gücün olmadığı için değil uğrunda mücadele edilecek bir şey kalmadığı için. Sen ben de ne gördün bilmiyorum ama ben senin gördüğün kişi değilim.
...benimle mücadeleye benim için bile olsa değmezdi.
...benimle mücadeleye benim için bile olsa değmezdi.
Nazan Bekiroğlu, Mücella
Insanın kendinden razı olmayışı ama kalbine yenilmeyeşi bir türlü. Birisini yarı yolda bırakışından da öte, suçtur. Suçluyum. Aşkın endazesi akıl olmasa gerek. Suçluyum.
Nazan Bekiroğlu, Mücella
ünkü bütün eksik geldiği telafi eden ve Rengin'in seçimini meşrulaştıran yegane sebep fırıncının oğlunun derin derin bakan simsiyah Gözlerinden ibaretti...
Nazan Bekiroğlu, Mücella
Korkma...Kimse aşktan ölmez .O işler sadece masallardadır.Bir de romanlarla filmlerde.Hangi ateş sonsuza kadar yanmış ki ?
Nazan Bekiroğlu, Mücella
Aşk gelir geçer , evlilik ise ömür boyu sürerdi .
Nazan Bekiroğlu, Mücella
Sevda dediğin ne ki? Tarifsiz bir tanışıklık duygusu. Sebepsiz bir gülümseme arzusu. Rüzgâr esti. Mantonun düğmelerini iliklerken sen de bana gülümsedin. Sen bana gülümsediysen bu sana değil bana bir şey katmış demekti. Acaba? Bu ümit bile yetti.
Nazan Bekiroğlu, Mücella
Her sevgi insanın kendisini eşsiz hissetmesiyle başlarmış. Bense senin eşsiz olduğunu hissettim. O yüzden benim ruhuma düşen şey senin de ruhuna düştü biz ikimiz bir ırmak köprüsünün korkuluklarına yaslanmış suya bakarken ve şairliğim tuttu. Sandım ki çoktum, bir oldum. Eğriydim, doğruldum. Yitiktim bulundum.
Nazan Bekiroğlu, Mücella
Benimki babasını çoktan yitirmiş bir baba eviydi.
Nazan Bekiroğlu, Mücella
Tanımaktır anlamanın ilk şartı. sevmek anlamaktan sonra gelir...
Nazan Bekiroğlu, Mücella
Onu düşününce içinde harlı bir nefes yanaklarına doğru yükseliyordu...
Nazan Bekiroğlu, Mücella
...kalbinde taş gibi bir acının ağırlığıyla yaşadığından olacak gözlerinde daima kederli bir bakış asılıydı. hep aynı gözlerle bakardı hayata: kazalı belâlı yolları kazasız belâsız atlatmayı, eylemekten çok eylememeyi başaranların çorak bakışı. yaşanmamıştan çıkarılan gururun acı tacı...
Nazan Bekiroğlu, Mücella
Tüten bir baca kadar hayatı haber veren ne olabilir ki?
Nazan Bekiroğlu, Mücella
Şimdi ey bezirgân, suçu suçluya ödetmeli masuma değil. Bu yüzden ben bir isimden ibaret kalsam bile, ölsem bile, kalsam bile, bir isim bile kalmasa benden geriye. Sen o ismi unutma. Unutmak affetmektendir. Aşkın olduğu yerde açılmaz affın kapıları. Oysa kalbim tanık sen beni affettin.
Nazan Bekiroğlu, Mücella
“Korkma” dedi. “Kimse aşktan ölmez. O işler sadece masallardadır. Bir de romanlarla filmlerde. Hangi ateş sonsuza kadar yanmış ki? Biraz tüter sonra sönersin.
Nazan Bekiroğlu, Mücella
Aşka açılan her kapıdan bir felaketin gireceğine sarsılmaz inancı vardı. Pek haksız da sayılmazdı hani. Yolu aşka uğrayıp da bedbaht olmamış tek fert yoktu ona göre dünya yüzünde.
Nazan Bekiroğlu, Mücella
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder